Τα τελευταία χρόνια, το νησί τείνει να μετατραπεί σε ένα από τα καλύτερα όσον αφορά την ποιότητα ζωής προάστια της… Αθήνας. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Αίγινας; Μα, η θάλασσα που την περιβάλλει ολόγυρα, λόγω της οποίας οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της χρειάζονται 35 λεπτά με το δελφίνι και μία περίπου ώρα με το συμβατικό πλοίο είτε για να την προσεγγίσουν από τον Πειραιά, είτε για να την αποχαιρετήσουν.
Αξίζει πάντως να σημειώσουμε ότι την Αίγινα μπορεί να την επισκεφθεί κανείς καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Πάντοτε έχει κόσμο, ο οποίος το φθινόπωρο και το χειμώνα περιορίζεται κυρίως στην πόλη-λιμάνι του νησιού και πάντοτε προσφέρει στον επισκέπτη ενδιαφέρουσες διαδρομές είτε παραλιακά, είτε στην περιορισμένη αλλά ιδιαιτέρως συμπαθητική ενδοχώρα της.
Μερικές πρώτες συμβουλές και οδηγίες: Προσοχή στις όχι και ιδιαίτερα κατατοπιστικές ταμπέλες στους δρόμους (αν χαθείτε, πάντοτε θα υπάρχει κάποιος πρόθυμος Αιγινήτης να σας συμβουλεύσει). Αν αγαπάτε τη Φύση, επισκεφθείτε τον Ελαιώνα και δώστε κι εσείς με την παρουσία σας μιαν απάντηση στην αλόγιστη οικοπεδοποίηση του νησιού. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Ναό της Αφαίας Αθηνάς, το Μουσείο του Χρήστου Καπράλου και το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγριων Ζώων. Γνωρίστε, εν τέλει, τη Φύση και τον πολιτισμό της Αίγινας. Αξίζει τον κόπο και είναι τόσο κοντά…
Αρχικά το νησί ονομαζόταν Οινόνη ή Οινοπία. Η δε νύμφη Αίγινα ήταν μία από τις πενήντα(!) κόρες του ποταμού Ασωπού, την οποία και αγάπησε ο Δίας. Ο βασιλιάς των θεών, για να αποφύγει την Ηρα, μεταμορφώθηκε σε αετό και μετέφερε την Αίγινα στην ακατοίκητη ως τότε Οινόνη. Τον Ασωπό πληροφόρησε για την αρπαγή της Αίγινας ο βασιλιάς της Κορίνθου Σίσυφος, ο οποίος τιμωρήθηκε γι' αυτό σκληρά από τον Δία να ανεβάζει στην κορυφή ενός βουνού μια πέτρα που διαρκώς ξανάπεφτε στους πρόποδές του. Καρπός του έρωτα της Αίγινας και του Δία ήταν ο Αιακός, ο πρώτος βασιλιάς του νησιού. Ο Αιακός ζήτησε από τον Δία να του δώσει υπηκόους κι εκείνος μεταμόρφωσε για χάρη του σε ανθρώπους τα μυρμήγκια - εξ ου και η ονομασία Μυρμηδόνες. Σύμφωνα με μιαν άλλη εκδοχή, ο Δίας μεταμόρφωσε την Αίγινα σε νησί και τον εαυτό του σε βράχο.
Σύμφωνα με ανασκαφικά ευρήματα, η Αίγινα κατοικούνταν ήδη από την 4η χιλιετία π.Χ. από κατοίκους που ήρθαν από την Πελοπόννησο και ίδρυσαν δύο συνοικισμούς: ένα στο λόφο της Κολόνας και ένα στο Μεσαγρό. Εκτοτε πέρασε διάφορες φάσεις για να φτάσουμε στο 10ο αιώνα π.Χ., οπότε το νησί αποικήθηκε από Δωριείς, με αρχηγό τον Διηφόντη. Τα επόμενα χρόνια, η Αίγινα αναδείχθηκε σημαντική ναυτική και εμπορική δύναμη στη Μεσόγειο, ενώ δεν άργησε να γίνει μέλος της Αμφικτυονίας των 7 πόλεων-κρατών που είχαν ως θρησκευτικό κέντρο το ιερό του Ποσειδώνα στην Καλαυρεία, τον σημερινό Πόρο. Ιδιαίτερη άνθηση γνώρισε το νησί από το 657 π.Χ. έως το 459 π.Χ. Ο Αριστοτέλης αναφέρει χαρακτηριστικά πως στην Αίγινα ζούσαν 30.000 ελεύθεροι κάτοικοι και 470.000 δούλοι.
Στην Αίγινα εκείνης της εποχής κόπηκε και το πρώτο αργυρό νόμισμα της Ευρώπης. Ηταν η γνωστή χελώνα, που πήρε το όνομά της από το χαρακτηριστικό έμβλημα του Ποσειδώνα, το οποίο κοσμούσε τη μια του όψη. Η πόλη προστατευόταν από ισχυρά τείχη και είχε εμπορικό και πολεμικό λιμάνι, τον Κρυπτόν Λιμένα. Οταν άρχισαν οι Περσικοί Πόλεμοι, το εμπορικό συμφέρον οδήγησε τους Αιγινήτες αρχικά στο πλευρό των Περσών και αργότερα των Ελλήνων, οπότε και πολέμησαν γενναία στις ναυμαχίες της Σκιάθου και της Σαλαμίνας. Ειδικά στη δεύτερη, στην οποία συμμετείχαν με 30 τριήρεις, η συνεισφορά τους ήταν τόσο σημαντική ώστε τιμήθηκαν με το αριστείο ανδρείας.
Από τότε πέρασαν αιώνες πολλοί, οι οποίοι βρήκαν την Αίγινα άλλοτε παρακμάζουσα και άλλοτε ακμάζουσα υπό το καθεστώς πολλών και διαφορετικών κατακτητών. Κάνοντας, δε, ένα σημαντικό ιστορικό και χρονικό άλμα, αξίζει να φτάσουμε στα χρόνια της Επανάστασης του 1821, οπότε οι Αιγινήτες είχαν ενεργό συμμετοχή στο Χάνι της Γραβιάς, στο Φάληρο, στην πολιορκία της Ακρόπολης κ.α.
Την τρίτη δεκαετία του 19ου αιώνα, η πόλη είχε ήδη αναπτυχθεί αρκετά. Είχαν χτιστεί αρχοντικά, εκκλησίες και άλλα οικοδομήματα, ενώ είχαν συρρεύσει απ' όλη την Ελλάδα πρόσφυγες και αγωνιστές. Εδώ αποβιβάστηκε στις 11 Ιανουαρίου 1828 ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, Ιωάννης Καποδίστριας, ανακηρύσσοντας την Αίγινα προσωρινή πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Το νησί γνώρισε τότε μια νέα, σύντομη όμως, περίοδο άνθησης. Κατασκευάστηκαν πολλά δημόσια κτίρια, ιδρύθηκαν Παρθεναγωγείο, Μουσείο, Εθνική Τράπεζα, Εθνικό Τυπογραφείο, Σχολή Ευελπίδων, Εθνική Βιβλιοθήκη, Νομισματοκοπείο. Εδώ κόπηκε και το πρώτο νεοελληνικό νόμισμα, ο φοίνικας, από το μυθικό πτηνό που αναγεννιέται από την τέφρα του. Επίσης, εγκαταστάθηκαν στο νησί αρκετοί σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι (Γ. Γεννάδιος, Α. Μουστοξύδης, Α. Γαζής κ.ά.) και αγωνιστές (Κανάρης, Τρικούπης, Μαυρομιχάλης). Ο πληθυσμός της Αίγινας άγγιξε τότε τις 100.000. Στις 3 Οκτωβρίου 1829 η πρωτεύουσα μεταφέρεται στο Ναύπλιο, γεγονός που άλλαξε ριζικά τη μοίρα της Αίγινας.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν αρκετά δύσκολα για το νησί τουλάχιστον για έναν αιώνα, μέχρι το 1950, οπότε και άρχισε η περίοδος της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης, ενώ είχε ήδη ξεκινήσει και η καλλιέργεια της φιστικιάς και η παραγωγή των περίφημων φιστικιών Αιγίνης. Η πόλη της Αίγινας είναι η πρωτεύουσα και επίκεντρο της ζωής του νησιού.
Χτισμένη πάνω σχεδόν στην αρχαία πόλη, φέρει έντονα τα σημάδια των κορυφαίων στιγμών της ιστορίας της, αλλά κι εκείνα ενός πολυσύχναστου τουριστικού κέντρου. Γραφική, με αρκετά ωχροκίτρινα κτίρια, στενούς δρόμους και σοκάκια, καλαίσθητα σπίτια και μαγαζιά και μόνιππα αμαξάκια. Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της πόλης, στο ιστορικό κέντρο της οποίας κάποιες ώρες της ημέρας και της νύχτας -και σίγουρα το καλοκαίρι- απαγορεύεται η διέλευση των οχημάτων.
Το λιμάνι της Αίγινας βρίσκεται στην ίδια θέση όπου ήταν και το αρχαίο εμπορικό λιμάνι, ενώ τη σημερινή του μορφή την πήρε έπειτα από διαδοχικές επισκευές που άρχισαν ήδη από τα χρόνια του Καποδίστρια. Ξεχωριστή όψη στον μεγάλο λιμενοβραχίονα δίνει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που χτίστηκε τον 14ο αιώνα πάνω στα βράχια που είχαν απομείνει από τους αρχαίους προστατευτικούς πύργους στην είσοδο του λιμανιού. Στην πόλη της Αίγινας αξίζει να επισκεφθείτε:
• Το Λόφο της Κολόνας, έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Αίγινας. Βρίσκεται στα βορειοδυτικά της πόλης και ταυτίζεται με τον ένα από τους δύο αρχαιότερους οικισμούς του νησιού. Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει ανακαλύψει στο χώρο αυτό ευρήματα από 11 διαδοχικούς οικισμούς (τείχη, πύργους, εισόδους, αγγεία, εργαλεία, τμήματα εργαστηρίων) από τη Νεολιθική ώς τη Μυκηναϊκή Εποχή. Ανάμεσα και πάνω σε αυτούς τους οικισμούς βρίσκονται τα ερείπια του Ναού του Απόλλωνα. Σήμερα, σώζονται από τον ναό το κρηπίδωμα, θραύσματα από τα γλυπτά των αετωμάτων κι ένας μονολιθικός κίονας από τον οπισθόδομο, ο οποίος και έχει δώσει το όνομα Κολόνα στο παραλιακό ύψωμα όπου βρίσκεται.
• Το Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο ήταν το πρώτο μουσείο της Ελλάδας μετά την Επανάσταση του 1821. Από το 1980 στεγάζεται σε κτίριο που βρίσκεται στον αρχαιολογικό χώρο της Κολόνας. Η δε συλλογή του διαθέτει πλήθος ευρημάτων που προέρχονται από το χώρο της Αφαίας, του Ελλανίου Ορους, της Κολόνας, καθώς και από άλλα σημεία του νησιού (τηλ.: 22970-22.248).
• Την εκκλησία της Παναγίτσας, βασιλική με μεγάλο τρούλο και θολωτά τόξα, που δεσπόζει στο λιμάνι. Χτίστηκε πάνω στα ερείπια πρωτοχριστιανικής βασιλικής από την οποία έχει αποκαλυφθεί τμήμα από τα ψηφιδωτά δάπεδά της.
• Τη Μητρόπολη της Αίγινας, τρίκλιτη βασιλική με τρούλο, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, στον πολιούχο του νησιού Αγιο Διονύσιο και στον Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Χτίστηκε το 1806, ενώ περίπου δύο δεκαετίες αργότερα, στη μεγάλη πλακόστρωτη αυλή της έγινε η υποδοχή του Ιωάννη Καποδίστρια.
• Τον Αγιο Νικόλαο, την τρίτη μεγάλη εκκλησία της πόλης, που ξεχωρίζει από μακριά με το καμπαναριό και το ρολόι της, και πολύ κοντά τον Πύργο του Μάρκελλου, ψηλό κτίσμα ενετικού τύπου με πολεμίστρες και επάλξεις. Χτίστηκε το 1802 και το 1826 εγκαταστάθηκε εδώ η Αντικυβερνητική Επιτροπή, όταν ξέσπασαν συγκρούσεις στο Ναύπλιο.
• Το Κυβερνείο, από τα χρόνια του Καποδίστρια, είναι ένα μεγάλο διώροφο κτίριο κοντά στη Μητρόπολη. Το κτίριο, που ήταν πριν οικία αρχιμανδρίτη, επισκευάστηκε από τον Θ. Βαλλιάνο για να στεγάσει στον πρώτο όροφο τον Καποδίστρια, ενώ στο ισόγειο λειτούργησε το πρώτο νομισματοκοπείο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το κτίριο εν συνεχεία εγκαταλείφθηκε, ενώ μετά την Κρητική Επανάσταση στέγασε πρόσφυγες από την Κρήτη. Αργότερα επισκευάστηκε και λειτούργησε ως Δημοτικό Σχολείο, κατόπιν στέγασε το πρώτο Αρχαιολογικό Μουσείο και το 1948 το Γυμνάσιο της Αίγινας. Στην αυλή του Κυβερνείου, οι Γερμανοί κατασκεύασαν νέα κτίσματα, τα οποία αργότερα φιλοξένησαν τη Βιβλιοθήκη. Από την εποχή εκείνη μπορείτε επίσης να δείτε δίπλα στη Μητρόπολη το Εϋνάρδειο, καθώς και το Ορφανοτροφείο και το Λοιμοκαθαρτήριο.
• Το Δημαρχείο είναι ένα επίσης καλαίσθητο κτίριο του 1886, ενώ να σημειώσουμε τέλος ότι τα ιστορικά αρχοντικά που βρίσκονται στην πόλη της Αίγινας ή σε κοντινή απόσταση από αυτήν υπήρξαν τόπος κατοικίας ή φιλοξενίας σημαντικών προσωπικοτήτων της πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής ζωής της χώρας.
Βγαίνοντας από την πόλη της Αίγινας, με κατεύθυνση προς τη Σουβάλα και την Αγία Μαρίνα (συμβουλή μας να ακολουθήσετε την παραλιακή οδό και ας σας πάρει περισσότερο χρόνο) θα περάσετε από προσεγμένες και εντυπωσιακές κατοικίες -μεταξύ άλλων και από το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη-, ενώ εκεί κοντά και συγκεκριμένα στην εξαιρετικά γραφική θέση Πλακάκια μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Μουσείο Χρήστου Καπράλου. Το μουσείο στεγάζεται σε πέτρινο κτίσμα του 1963, όπου στον υπαίθριο χώρο του, τον οποίο είχε διαμορφώσει ο ίδιος ο Καπράλος, εκτίθενται έργα από μάρμαρο και πωρόλιθο Αίγινας. Εξω ακριβώς από το μουσείο έχει στηθεί η μεγάλη ορειχάλκινη φιγούρα της Μάνας, ένα από τα πιο γνωστά έργα του γλύπτη, ενώ στις αίθουσές του εκτίθενται χαρακτηριστικά γλυπτά αλλά και πίνακές του (τηλ.: 22970-22001).
Μετά τα Πλακάκια θα συναντήσετε το Λιβάδι, ενώ αν στρίψετε δεξιά προς το εσωτερικό του νησιού θα βρεθείτε στην Κυψέλη, στην οποία μπορείτε να φτάσετε και κατ' ευθείαν από την πόλη. Αν ακολουθήσετε τη δεύτερη διαδρομή, που είναι και πιο σύντομη, σε ένα μικρό δρόμο δεξιά από το Λεούσειο Ιδρυμα θα βρεθείτε μπροστά στο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων ή την Ομορφη Εκκλησία του 1289(!), όπως λέγεται διαφορετικά. Για την ιστορία να πούμε ότι η Κυψέλη παλαιότερα λεγόταν Χαλασμένη από μια κατεστραμμένη βασιλική που βρισκόταν σε απόσταση 300 μ. από την πλατεία. Σήμερα την πλατεία της κοσμεί ο Ναός της Ευαγγελίστριας, ενώ οι ταβέρνες της, σε συνδυασμό με την αναβίωση του εθίμου του Λειδινού, κάθε Σεπτέμβριο, την καθιστούν ιδιαίτερα ζωντανή.
Περνώντας, στη συνέχεια, από τους οικισμούς Λεόντι και Βαθύ, θα βγείτε ξανά στην παραλία και συγκεκριμένα στη Σουβάλα. Πρόκειται για το δεύτερο λιμάνι της Αίγινας, με σημαντική τουριστική κίνηση και κατ' επέκταση υποδομή, αρκετά άναρχη και λιγότερο προσεγμένη όμως, ίδιον -θα λέγαμε- όλων των παραλιακών χωριών που πριν από λίγες δεκαετίες στράφηκαν με πυρετώδεις ρυθμούς στον τουρισμό αντικαθιστώντας την όμορφη Φύση τους με... πολύ τσιμέντο.
Δύο τουριστικοί οικισμοί που ακολουθούν είναι οι Αγιοι, με το όμορφο εκκλησάκι του Αγίου Κρίσπου και το ψαροχώρι της Βαγίας, ενώ οι επόμενοι προορισμοί μας είναι ο Ναός της Αφαίας Αθηνάς και η Αγία Μαρίνα. Αφήνοντας την παραλία με κατεύθυνση προς το Νότο, η διαδρομή μέσα στα πεύκα είναι απλώς... υπέροχη. Κι αν ήταν δυνατό η θέα από το Ναό να μην ήταν η Αττική, αλλά το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, τότε θα ήμαστε βέβαιοι ότι έχουμε ταξιδέψει κάπου πολύ πολύ μακριά...
Ο Ναός της Αφαίας, που μαζί με το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τον Παρθενώνα λέγεται ότι αποτελούν τις τρεις γωνίες ενός ισόπλευρου τριγώνου, δεσπόζει στη βορειοανατολική πλευρά της Αίγινας. Στη θέση του σωζόμενου ναού υπήρχε ώς τα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα υπαίθριος βωμός, ενώ γύρω στα 575 π.Χ. χτίστηκε δεύτερος μεγαλύτερος ναός που καταστράφηκε σε πυρκαγιά για να φτιαχτεί στην ίδια θέση ο σωζόμενος.
Ο ναός είναι δωρικού ρυθμού και διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση, αξίζει από κάθε άποψη λίγο από το χρόνο σας, ενώ στον ίδιο χώρο λειτουργεί και μουσείο (ώρες λειτουργίας μουσείου: 08.00 - 14.15, ώρες λειτουργίας αρχαιολογικού χώρου: 08.00 - 19.15, είσοδος: 4 ευρώ). Κατηφορικός αυτοκινητόδρομος, αλλά και μονοπάτι για τους πεζοπόρους, οδηγεί από το Ναό της Αφαίας στην Αγία Μαρίνα.
Είναι ίσως η πιο τουριστική περιοχή της Αίγινας, με μεγάλη για τα δεδομένα του νησιού παραλία και τους περισσότερους επισκέπτες. Κι εδώ η ανοικοδόμηση είναι μάλλον υπερβολική, όπως εύκολα διαπιστώνει όποιος θα περάσει από τούτη την πευκόφυτη κατά τ' άλλα περιοχή της Αίγινας, η οποία διαθέτει για τους φίλους της, ως κατεξοχήν τουριστική, πολλές επιλογές για διαμονή και εστίαση κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες.
Συνεχίζοντας νότια, θα συναντήσετε τον Κύλινδρα και τις Πόρτες, επίσης παραλιακοί οικισμοί, ενώ σε μια ανηφορική στροφή του δρόμου για τους ταξιδιώτες του φθινοπώρου θα βρεθείτε στο ορεινό χωριό Ανιτσαίο, με τον ανεμόμυλό του και δύο πολύ συμπαθητικές ταβέρνες, που θα τις βρείτε πλέον ανοιχτές μόνο κάθε Παρασκευή βράδυ, Σάββατο και Κυριακή. Από το Ανιτσαίο θα επιστρέψετε στην πόλη της Αίγινας, μέσα από την ενδοχώρα.
Πρόκειται για μια πολύ όμορφη, ορεινή κατά κύριο λόγο περισσότερο άγρια και λιγότερο πράσινη διαδρομή, με θέα προς δυσμάς στο πευκόφυτο Αγκίστρι, αλλά και στο νησάκι της Μονής. Σε αυτό το ύψος του νησιού, αν έχετε αντοχές -και αφού πάρετε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τη διαδρομή- μπορείτε να φτάσετε, πεζή ώς και την κορυφή του Ελλανίου Ορους, του ψηλότερου όρους της Αίγινας, το οποίο από τη Μυθολογία ακόμα είχε συνδεθεί με τη λατρεία του Ελλανίου ή Πανελληνίου Διός.
Από την κορυφή του Ορους, η θέα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή! Επιστρέφοντας στον κεντρικό οδικό άξονα που οδηγεί στην πόλη, κάνοντας μια παράκαμψη θα φτάσετε στο ορεινό χωριό Λαζάρηδες, ενώ επιστρέφοντας ξανά θα συναντήσετε τις νέες εγκαταστάσεις του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Αγριων Ζώων.
Εδώ θα δείτε άγρια ζώα και πουλιά απ' όλα τα μέρη της Ελλάδας, ακόμα και της Ευρώπης, τα οποία θεραπεύονται και στη συνέχεια απελευθερώνονται στο φυσικό τους περιβάλλον. Φτάνοντας στους πρόποδες του Ορους, μπορείτε να κάνετε μια στάση στην Παχιά Ράχη, με πετρόχτιστα σπίτια, ξερολιθιές και αρκετά παλιά αλώνια και λιοτρίβια. Ενας οικισμός που, λόγω και της εγγύτητάς του στην πόλη, προσελκύει σταδιακά ολοένα και περισσότερους νέους κατοίκους. Η επόμενη διαδρομή που ξεκινάει από την πόλη της Αίγινας είναι στη δυτική πλευρά του νησιού, με κατεύθυνση προς το νότο και κατεξοχήν παραλιακή.
Οι οικισμοί απ' όπου θα περάσετε είναι διαδοχικά ο Φάρος, ο Μαραθώνας και η Αιγινήτισσα, για να κάνετε μια λίγο μεγαλύτερη στάση στην αρκετά πιο γραφική Πέρδικα, με τις ψαροταβέρνες της και γιατί όχι, αν ανήκετε στους φυσιολάτρες, να περάσετε απέναντι στο νησάκι της Μονής, το οποίο φιλοξενεί σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Καθ' όλη της διάρκεια τούτης της διαδρομής θα συναντήσετε αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες και κάποια beach bar, όπως επιτάσσει η μόδα των καιρών μας. Φυσικά, αν επισκεφθείτε την Αίγινα τέτοια εποχή, μάλλον τα περισσότερα από αυτά θα τα βρείτε κλειστά.
Η διαδρομή και μόνο, όμως, πλάι στη θάλασσα αξίζει από κάθε άποψη τον κόπο και τα λίγα σχετικά χιλιόμετρα. Τέλος, και πάλι με ορμητήριο την πόλη της Αίγινας, δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι χρόνια τώρα η Αίγινα αποτελεί προορισμό θρησκευτικού τουρισμού, λόγω του Ναού του Αγίου Νεκταρίου που φιλοξενεί στην ενδοχώρα της. Με κατεύθυνση προς το χωριό Κοντός και συγκεκριμένα στην κορυφή του λόφου Ξάντος, βρίσκεται η γυναικεία Μονή της Αγίας Τριάδας. Η μονή χτίστηκε από τον Αγιο Νεκτάριο (Αναστάσιο Κεφαλά), όταν αυτός ήρθε στην Αίγινα (1904). Σε άμεση επαφή με τον τοίχο του ναού υπάρχει μικρή εκκλησία αφιερωμένη στον Αγιο Νεκτάριο, όπου φυλάσσονται η κάρα και τα λείψανα του αγίου, ενώ σκάλες ενώνουν τη μονή με τον ογκώδη και επιβλητικό Ναό του Αγίου Νεκταρίου.