Το 2008, το Πεκίνο φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά στη μακρόχρονη ιστορία του.
Σήμερα το Πεκίνο αποτελεί πολιτιστικό, επιστημονικό, διπλωματικό και πολιτικό κέντρο παγκόσμιας σημασίας. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008 έδωσαν μια μοναδική ευκαιρία στην Κίνα να παρουσιάσει στο παγκόσμιο κοινό τον θρυλικό πολιτισμό και την ιστορία της σε συνδυασμό με τα σύγχρονα επιτεύγματά της.
Το Πεκίνο, η πρωτεύουσα της πιο πολυπληθούς χώρας στον κόσμο, αποτελεί το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίκεντρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η πόλη αυτή, που αριθμεί περισσότερους από 12 εκατομμύρια κατοίκους, προώθησε σημαντικά τη διεθνή θέση της. Στην Κίνα ζει το ένα πέμπτο του πληθυσμού του πλανήτη. Η οικονομία της χαρακτηρίζεται ως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη στον κόσμο.
Η απαγορευμένη πόλη, το Σινικό Τείχος και ο ναός του Παραδείσου είναι τρία από τα βασικότερα αξιοθέατα της πόλης, ενώ περιλαμβάνονται και στη λίστα Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.
Οι Κινέζοι λένε ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είδε το Πεκίνο εάν δεν έχει μπει στην Απαγορευμένη Πόλη. Όμως είναι επίσης ορθό ότι ο επισκέπτης πρέπει να επισκεφθεί το Dongdan, το Xidan, τους πέντε αυτοκρατορικούς βωμούς, τα οκτώ πιο διάσημα αγάλματα της πόλης και το Καλοκαιρινό Παλάτι.
Αυτό που πλέον ονομάζεται Μπεϊζίν ήταν κάποτε το Ζανγκντού ή η ”κεντρική πρωτεύουσα” της Δυναστείας. Ο Αυτοκράτορας Shi Zu της Δυναστείας των Γουάν άλλαξε το όνομα της πόλης σε Νταντού -”η μεγάλη πρωτεύουσα. Η πόλη πήρε το όνομα Μπεϊζίν, που σημαίνει ”η βόρεια πρωτεύουσα” κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Μινγκ (1368-1644).
Όποιο και αν είναι το όνομα, η πόλη αποτέλεσε την πρωτεύουσα της Κίνας για τουλάχιστον 900 χρόνια. Εξ’ ου και η διαμόρφωση της πόλης, η οποία είναι εντυπωσιακή. Το σύμπλεγμα των αυτοκρατορικών παλατιών οι κατοικίες των αριστοκρατών και τα κρατικά γραφεία βρίσκονταν στην ”εσωτερική πόλη”. Νοτιότερα βρισκόταν η ”εξωτερική πόλη”, στην οποία βρίσκονταν πολίτες από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Ο συνδυασμός των δυο πόλεων αποτελούσε το πολιτικό και πολιτιστικό επίκεντρο της Κίνας.
Παλαιότερα, ο χώρος που καταλαμβάνεται πλέον από την περιφέρεια Xuanwu ήταν γνωστός ως Xuannan και ήταν μια από τις πιο δραστήριες περιοχές της εξωτερικής πόλης, ενώ σύμφωνα με τους ιστορικούς, αποτελούσε το κέντρο της αρχαίας πόλης Ji. Εξ’ ου και η σημερινή αντίληψη ότι στην περιφέρεια Xuanwu βρίσκονται οι ”ρίζες” του Πεκίνου.
Στο σύγχρονο Πεκίνο, η περιφέρεια αποτελεί επίκεντρο της εμπορική δραστηριότητας, με διάσημα μαγαζιά όπως το κατάστημα ρούχων Ruifuxiang, τον δημιουργό καπέλων Majuyuan, και το κατάστημα Neiliansheng που υποστηρίζει ότι παράγει τα καλύτερα παπούτσια σε όλο το Πεκίνο.
Για παλιά βιβλία και αντίκες, υπάρχει η Liulichang η οποία είναι γνωστή στην Κίνα αλλά και στο εξωτερικό ως ”η πολιτιστική οδός”. Οι δρόμοι στο Xuanwu, όπως και σε ολόκληρο το Πεκίνο, είναι παλιοί, αλλά γεμάτοι με σύγχρονα οικοδομήματα.
Η περιφέρεια Chongwen, στα νοτιοανατολικά του Πεκίνου, είναι το επίκεντρο του εμπορικού κλάδου και του κλάδου των υπηρεσιών, ενώ έχει επίσης έντονη πολιτιστική κινητικότητα, αλλά και τουριστικά αξιοθέατα. Εδώ βρίσκεται ο διάσημος Ναός του Παραδείσου, αλλά και το Πάρκο με τα ερείπια από το Τείχος της Δυναστείας των Μινγκ, και το Zheng Yang Men και πολλοί πύργοι που έχουν διατηρηθεί από τα οικοδομήματα του αρχαίου Πεκίνου.
Ο Ναός του Παραδείσου είναι κυριολεκτικά το σύμβολο του τουρισμού του Πεκίνου. Στο Chongwen βρίσκεται ακόμη η διάσημη αγορά μαργαριταριών HongQiao, αλλά και το μεγαλύτερο και παλαιότερο κατάστημα μεταξωτών στο Πεκίνο, το Yuan Long Silk. Το εστιατόριο Qianmen Quanjude είναι το εστιατόριο που καθιέρωσε την πάπια Πεκίνου στη διεθνή κουζίνα.
Οι αρχαίοι δρόμοι που σφύζουν από ζωή, τα εντυπωσιακά παραδοσιακά κτίσματα και τα σύγχρονα πάρκα, αλλά και η γνωριμία με την πλούσια κινεζική κουλτούρα είναι τα στοιχεία που προσελκύουν 1 εκατ. τουρίστες ετησίως από όλο τον κόσμο, ενώ το Πεκίνο δέχεται επισκέψεις τουριστικού χαρακτήρα από 10 εκατ. ντόπιους ετησίως.
Το λιοντάρι είναι ένα ιδιαίτερο ζώο για τους Κινέζους. Ένα ζευγάρι από αγάλματα λιονταριών βρίσκεται συχνά μπροστά από τις πύλες των παραδοσιακών κτιρίων του Πεκίνου ενώ στολίζει και γέφυρες, δρόμους και εισόδους πάρκων.
Πρόκειται για αγάλματα με ιδιαίτερο συμβολισμό, καθώς σύμφωνα με την κινεζική παράδοση το αριστερό λιοντάρι βρίσκεται στα αριστερά ενώ η μπάλα που παραδοσιακά κρατά με το δεξί του χέρι συμβολίζει την ενότητα της αυτοκρατορίας. Το θηλυκό χαϊδεύει ένα μικρό λιονταράκι, σε έναν άμεσο συμβολισμό των ρόλων αρσενικού και θηλυκού στην κινεζική παράδοση.
Τα λιοντάρια, ως βασιλιάς του ζωικού βασιλείου, αντιπροσωπεύουν κύρος και δύναμη ενώ παλαιότερα, είχαν και ιεραρχική σημασία καθώς οι αξιωματούχοι πρώτου βαθμού είχαν στα σπίτια τους λιοντάρια με μεγαλύτερη χαίτη, η οποία συρρικνωνόταν σταδιακά ανάλογα με το βαθμό του εκάστοτε αξιωματούχου.